منطقه گردشگری ماسال از شهرهای استان گیلان با دارا بودن بيش از 250 هزار واحد دامي سنگين و سبک يکي از مهمترين توليد کنندگان فرآورده هاي دامي از جمله گوشت قرمز – گوشت مرغ- پنير – کره – شير – لر ( ماده غذاي بسيار خوشمزه و پر کالري که ترکيبي از شير و آب پنير مي باشد ) ، ماست و پشم و پوست و … که در سطح استان از شهرت خوبي برخورداراست ، مي باشد . همچنين پرورش زنبور عسل در شهرستان ماسال رايج و عسل طبيعي اين شهرستان نيز معروف است .بانوان اين ديار با توجه به رواج داشتن دامداری در این منطقه  در شال بافي ، جوراب بافي ، و بافت چادر شب تبحر خاصي دارند و بعضي از مردان نيز هنرهايي از جمله ساخت قاشق هاي چوبي ، قند شکن ، قندان ، تخت گوشت ، و دسته داس و تبر و همچنين ساخت داس درو را فرا گرفته و با ساخت آن امرار معاش مي کنند .

علاوه بر دامداری ماسال از نظر کشاورزي و تنوع محصول از اهميت خاصي برخوردار است زيرا مستعد بودن خاک سبب شده است که انواع محصولات باغي و زراعي در شهرستان کشت گردد . که مهمترين محصول اين شهرستان برنج – باقلا – مرکبات – گوجه سبز – سبزيجات و غيره مي باشد . در ضمن مردم اين منطقه پس از برداشت برنج به کشت دوم تمايل زيادي داشته و محصولاتي چون شبدر و … جهت تمکن اقتصادي کشت مي نمايند. ضمناً در شهر ماسال بازار هفتگي در روز شنبه برگزار مي گردد که داراي رونق فراوان است .

بطور خلاصه میتوان از نان محلی، نازک کاریو خراطی چوب، دستباف پشمی وشال بافی، جاجیم بافی، البسته محلی،چلنگری و نمد مالی

چلنگری: به معنی ساخت آهن آلات خرد از قبیل: زنجیر و انبر و میخ و قفل و کلید و امثال آن است که از انواع هنرهای سنتی مهمی که از دیرباز در گیلان رواج داشته و امروزه رونقی ندارد هنر فلز کاری است . در کاوشهای باستان شناسی آثار زیادی بدست آمده که نشان دهنده هنر ارزنده فلز کاری و تبحر و تسلط فلز کاران را در این رشته در مناطق مختلف گیلان  نمایان می سازد . ابزار کار : میز کار ، سندان ، قلم آهنگری ، پتک ، چکش دستی ، چکش نری ، چکش پاکینه ، قیچی آهنگری، انبر ضامن دار ، دست انبر ، کج انبر ، انبر سمبه گیر ، سمبه ، سوهان ، اسکنه ، بستکه ، خاک انداز کوچک فلزی ، انبر ( ماشه ) ، سنگ تیز کنی ، حوضچه کوچک آهنگری ، سنگ ساب برقی ، گیره فلز کاری ، دم برقی ، مهره کوچک به قطر دو سانت ، ظرف آب کوچک ، کوره آهنگری ابزارهایی که به وسیله آهنگران ساخته می شود : ابزار کار شخم زنی : انواع بیل = گرباس = گرباز ، کج بیل = بولو ، چنگ ، انواع داس ( داسخاله ، داس پوست کنی ، داس هرس کنی ، داس علف بری ( اوراق ) ، داس برنج بری ، داس درو کنی ( درگز ) ، داس کند ( کوله داز ) ، داس بازی ( داز بازی ) ، تیشه ( نوعی کلنگ ) ، تبر ، گاو آهن ، سه پایه پختن غذا ، تله شغال ، میخ طویله ، گزک و چفته ، ماشه ، دسته هاون ، چاقو ، قند شکن ، نعل و ..

جاجیم:   مواد اولیه جاجیم پشم است و معمولا توسط زنان روستا تهیه می شد. زنان در مواقع بیکاری علاوه بر پشم چینی ، آن ها را با مواد محلی و گیاهی نیز رنگ می کردند. روستاییان در فصول بیکاری . پاییز و زمستان . کارگاه جاجیم را در داخل اتاق بر پا می داشتندو عشایر از اوایل بهار و اواخر زمستان در فضای باز به جاجیم بافی می پرداختند. اما امروزه…..؟!جاجيم‌بافي” يکي ‌از کهن‌ترين صنايع دستي کشور است که در سالهاي اخير با پيشرفتهاي سريع زندگي کم کم به بوته فراموشي سپرده مي شود و امروز کمتر هنرمند تازه نفسي وارد اين عرصه مي شود. “جاجيم” به ‌لحاظ نقش و نگار طبيعي، زنده‌ بودن رنگ و مقاومت از جمله زيباترين و با صرفه‌ترين دست بافته‌اي است که‌ علاوه ‌براستفاده در داخل خانواده‌ها امروز براي امور تزئينات در مراسم‌ها و آئين‌هاي سنتي نيز کاربرد دارد. با وجود اينکه جاجيم بافي در اين ‌منطقه از پيشينه بسيار زيادي برخوردار است ولي متاسفانه حمايت شايسته‌اي از آن نمي‌شود. صنعت جاجيم ‌بافي گيلان در حال منسوخ شدن است و فعالان اين عرصه، به علت پائين بودن دستمزد و نامرغوب بودن مواد اوليه، دست از جاجيم‌بافي برمي‌دارند.

نمد مالی : از انواع تولیدات ساخته و بافته شده از پشم ، نمد مالی جایگاه ویژه ای دارد . تولیدات نمدی در استان ‏گیلان از زیبایی و ظرافت و استحکام و مرغوبیت بسیار خوبی برخوردار است . که به صورت پراکنده ‏در بعضی از شهرهای استان از جمله: رودسر ،املش ،رودبار و شفت تولید می شود . این محصول به ‏علت خاصیت ضد رطوبت خود در ایام گذشته مورد استفاده فراوان داشته که به علت زحمت زیاد تولید ‏و فراوانی جایگزین های ماشینی روز به روز از تولید کنندگان آن کاسته شده است. نازک کاری و خراطی : با

وجود جنگل های انبوه  در سطح استان گیلان موجب فراوانی انواع چوب و نیز بیان کننده نقش بسیار آن در زندگی مردم این سامان است و تولید بسیاری از مصنوعات متنوع چوبی را معمول و متداول می کند، از میان دستاوردهای چوبی مردم این منطقه، نازک کاری چوب و یا خراطی، دارای شهرت بسیار است که مرکز وسیع و تولید آن، شهرستان رشت بوده و جمع کثیری از صنعتگران، به تولید انواع وسایل چوبی از قبیل ظروف شکلات خوری، قندان، میوه خوری، نمکدان، آجیل خوری، عصا، چوب رختی و … مشغولند و تولیدات مذکور خصوصا در سال های اخیر، از تنوع بسیار مطلوب و کیفیت نسبتا خوبی برخوردار شده است.

شال بافی : از آنجا که تالشان در گذشته مردمی کوچ نشین بوده‌اند، بیشترین نیازشان را خود تهیه می کردند.بافت شال نیز یکی از نیاز های آنها بوده است زیرا زندگی شبانی و عشایری آنها در فصل‌های سرد سال ایجاب می‌کرد که از پشم گوسفندان خود، برای تهیه پوشاک و…استفاده کنند. آنها برای بیشتر نیازهای خود از پشم استفاده می‌کرده‌اند، حتی طناب‌های تالشیان نیز از جنس پشم بوده است.ال نوعی پارچه زمخت و تک رنگ است که از پشم گوسفندان در دستگاه شال بافی بافته می‌شود. شال بافی از هنرهای اصیل و سنتی تالشی‌ها و ییلاق نشینان گیلان بوده است. بهترین نوع شال در دهی به نام کوبولان بافته می‌شود که حتی قابل رقابت با پالتوهای خارجی است اما متأسفانه این هنر امروز در این منطقه رو به زوال است. (فرهنگ دهخدا)، در فرهنگ عمید می‌خوانیم که شال نوعی پارچه ساده یا گلدار است که از پشم یا کرک می‌بافند و یا بالاپوشی که از پارچه پشمی خشن درست می‌کنند و کشاورزان شال را مانند پارچه‌ای دراز و کم پهنا و دور کمر یا دور سر خود می‌پیچندواد اولیه شال بافی فقط پشم است .بیشتر پشم مورد مصرف در شال از پشم گوسفندان محلی است و کمتر خریداری می‌شود،چون اکثر بافندگان شال افرادی هستند که خود گله دارنيستند.تار و پود شال که بصورت پارچه بافته می‌شود از پشم است و پنبه یا مواد دیگر در آن استفاده نمی‌شود مگر در بافت سیاه چادر که مقداری موی بز به آن اضافه می کنند. انواع بافتنی های پشمی :

از فراورده های دامداری پشم چیده دام است که پس از طی مراحل به صورت های مختلف و برای ‏امور متعددی قابل بهره برداری است که بخشی از این پشم توسط دستگاههای کوچک دستی ریسیده ‏شده و پس از آن به صورت خود رنگ یا رنگ رزی شده آن به صورت شیمیایی یا گیاهی جهت تولید ‏انواع دستبافت های پشمی مورد استفاده قرار می گیرد که عمدتا زنان مناطق کوهستانی به منظور تأمین ‏تن پوش گرم و زمستانی با ابزار ساده بافندگی تولیدات از قبیل دستکش ،جوراب ،شال گردن ،بلوز و ‏غیره آن را با رنگ هایی الوان و نقوش سنتی و زیبا می بافند . یکی از صنایع پر قدمت برخی از مناطق ‏استان می توان از صنعت نساجی شالبافی نام برد که زنان با استفاده از الیاف پشمی ریسیده شده پارچه ‏های ضخیم تولید می نمایند . ‏ 

زرین نان : یکی از نان های سنتی گیلانیه که بیشتر اطراف ییلاقات تالش و ماسال و بخش شاندرمن پخته میشه . وجه متمایز و خوشمزه این نان ، مغز دار بودن اونه که اغلب با گردو، شکر، دارچین، زردچوبه، آرد برنج و.. پر میشه و به سبک قدیم باید روی سنگ داغ اونو بپزن ، که البته الان نوع صنعتی آن در بازار گیلان به وفور یافت میشه.